Η εμπειρία της γέννας μου

Φίλες/οι μου τι κάνετε; μου λείψάτε πολύ..

 Μετά από 2 μήνες περίπου είμαι πάλι κοντά σας με το νέο μου άρθρο για την εμπειρία της γέννας μου. 'Οπως καταλαβαίνεται δεν μπορούσα να ασχοληθώ πιο πρίν με το μπλόγκ γιατί ο χρόνος μου ήταν λιγοστός με τον μικρό μου όλη μερα και σαν κάτι εντελώς καινούριο για μένα ήμουν 100% εκεί..Τώρα που μεγαλώσαμε λίγο έστω κάπως κοιμόμαστε παραπάνω (κάπως είπα έτσι;) 😜

Λοιπόν μην πολυλογώ μπαίνω κατευθείαν στο θέμα μου..

Καταρχάς θέλω να σας πω ότι η κάθε εμπειρία από γυναίκα σε γυναίκα είναι διαφορετική και εδώ θα διαβάσετε την προσωπική μου εμπειρία χωρίς να σημαίνει πως σε όλες θα συμβεί κάτι παρόμοιο.

Ήταν Τετάρτη 13/06 κατά τις 7 το πρωί όταν ενώ άλλαζα πλευρά προσπαθώντας να κοιμηθώ - γιατί όσες είστε στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης σας με τα χίλια ζόρια αλλάζετε πλευρά το ξέρω- ένιωσα σαν να μου φεύγουν λίγα υγρά..Δεν έδωσα σημασία και ξανα κοιμήθηκα..Περίπου στις 9 ξανα ένιωσα το ίδιο αλλα λίγο παραπάνω και εκείνη την στιγμή μου φάνηκε κάπως πάραξενο και λέω στον άντρα μου,ο όποιος δεν άκουσε ποτέ τίποτα,ότι νομίζω μου σπάσανε τα νερά..Σηκώνομαι και πέρνω τηλέφωνο την μαία μου και της λέω λεπτομέρειες,μου λεει σιγά σιγά ξεκίνα για το νοσοκομείο να σιγουρευτούμε..Πρώτο μικρό σοκ..το λέω στον άντρα μου και είμασταν χαλαροί, δεν πανικοβληθήκαμε.Η βαλίτσα ηταν ήδη στο αμάξι,βγάζουμε τον σκύλο μας βόλτα εγώ έκανα ένα μπανάκι μετά ντύθηκα στολίστηκα έτοιμη για να γεννήσω..Φυσικά ένιωθα χαλαρή γιατί δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι θα γεννούσα νόμιζα θα πάω μια βόλτα στο νοσοκομείο 😋 Πρίν φύγουμε κάλεσα την κόρη της σπιτονοικοκυράς μου που μένει άπο πάνω και είναι μαία να της πω λεπτομερείες να μου πει την γνώμη της.Μου λέει ΜΕΓΚΙ ΓΕΝΝΑΣ...Ωραίααααα λέω..Δεύτερο σοκ..

Τα νερά δεν σπάνε όπως τις ταινίες να ξέρετε έστω σε μένα δεν σπάσανε έτσι άλλα απλά φεύγανε σιγά σιγά τα νέρα χωρίς να το καταλάβω πολυ..

Φτάνουμε νοσοκομείο,συναντάω την μαία μου και με πέρνει να μου κάνει εξετάσεις και να με ελέγξει για το πόσο έτοιμη ήμουν..Η πρώτη εξέταση είναι να ελέγξουν τους χτύπους της καρδιάς του μωρού μετά σου κάνουν έναν έλεγχο και σε σένα για ταχυπαλμία και τέλος μου βάλανε ορό.Εγώ πόνους δεν είχα ακόμα και η ώρα είχε πάει 12 και έτσι με πήγε η μαία στο δώματιο που θα έμενα να κάτσω εκεί μέχρι να νιώσω πόνους αλλιώς θα αρχίζαμε τεχνητούς..Εδώ σέλφαρα με τον άντρα μου όταν ήμουν κάλα ακόμα 😁

Μετά απο λίγο όμως αρχίσανε ψιλοπονάκια όπως τους πόνους περιόδου και επίσης εκείνη την ώρα μπορώ να πω πως ένιωσα ότι σπάσανε τα νερά μου γιατί όσο πηγαίνε τρέχαν πιο πολύ.Ύστερα ήρθε το φορείο να με παραλάβει φόρεσα τα κατάλληλα ρούχα,άφησα τα πάντα στο δωμάτιο μου και κατεβήκαμε στον πρώτο όροφο στο δωμάτιο ωδινών όπως λεγόταν..Με τον άντρα μου μαζί παρακολουθήσαμε μαθήματα τοκετού γι'αυτό μπορούσε να παρευρεθεί μαζί μου μέσα στον τοκετό.Στην αρχή όμως μέχρι να δώσει το ΟΚ η προισταμένη  μπήκα μόνη μου και ο άντρας μου ήταν εξω..Στο δωμάτιο βρισκόταν η μαία μου η γιατρός και μια άλλη γυναίκα γιατρός και εκείνη απλά δεν την γνώριζα.

Εκεί αρχίσανε τα δύσκολα...σιγά σιγά οι πόνοι γινόντουσαν εντονότεροι και η μαία μου είπε ότι ειναι δικοί μου πόνοι και δεν χρειάστηκαν οι τεχνήτοι..Εγώ απο την άλλη να φωνάζω βάλτε τον άντρα μου μέσα γιατί είχε πολλά χειρουργεία και δεν τον άφηναν ακόμα..Εγώ συνέχιζα να λέω φέρτε τον μέσα χαχα και στο τέλος ευτύχως ήρθε.Οι πόνοι μου είχαν αρχίσει για τα καλά(δεν ξέρω πώς ακριβώς να τους εκφράσω θα έλεγα ότι είναι πόνοι περιόδου μέση και χαμηλά στην κοιλιά αλλα 100 φορές παραπάνω..συγγνώμη αν σας τρομάζω άλλα εγώ αυτό ένιωσα..) εκεί έρχεται η σωτήρας μου η γυναίκα που μου έκανε επισκληρίδιο το όποιο με πόνεσε και αυτό..Είναι ένα μεγάλο τσίμπημα στην μέση και πρέπει να είσαι σε καθιστή θέση και όλο το κορμί σου να είναι μπροστά σε τσιμπάει με την ένεση πίσω αλλα εγώ απο τον πόνο τραβήχτηκα κάτι που δεν πρέπει φυσικά να κάνεις..Μπορεί εκείνη την στιγμή να το έβρισα άλλα χωρίς αυτό δεν θα γεννούσα με τίποτα..

Ο πόνος ήταν πολύ πιο ήπιος μετά απο επισκληρίδιο,δεν μπορώ να σας  πώ με ακρίβεια πόσο διήρκησε γιατί εγώ εκείνες τις στιγμές μόνο την ώρα δεν μπορούσα να δω..

Οταν με πιάνανε οι πόνοι έκανα με την βοήθεια του άντρα μου άνασες αλλιώς πονούσα πολυ παραπάνω..Γενικά είμαι υπέρ στο να είναι και ο άντρας σας μέσα στην γέννα,έμενα πάντως με βοήθησε πάρα πολύ και χωρίς αυτόν θα είχα ζητήσει να μπώ καισαρική σίγουρα γιατί είμαι και φοβιτσιάρα.

Η αντίδραση της επισκληριδίου δυστύχως έφυγε και ο πόνος εντονότερος..Εκεί ειναι που άρχισα να φώναζω ότι θέλω πάλι,να λέω ότι δεν μπορώ, ακόμα και να βρίζω ναι..Οχι δεν έβριζα τον άντρα μου όπως τις ταινίες χαχα άλλα γενικά επειδή πόναγα πολύ..Στην τελική ξανά έκανα επισκληρίο δεύτερη φορά και όταν έφυγε η επιδρασή της εκεί άρχισα να σπρώχνω..

Κορίτσια ετοιμαστείτε για πολύ σπρώξιμο..Συγκεκριμένα εγώ είχα τον μικρό και σε περίεργη θέση και μου πήρε αρκετή ώρα..Περίπου 3 ώρες πρέπει να έσπρωχνα, κάθε φόρα που σου έρχεται ο πόνος εκείνη την στιγμή πρέπει να σπρώξεις..Μέτα απο την ταλαιπωρία αυτή η γιατρός μου έιπε ότι είμαι έτοιμη και μέσα σε δευτερόλεπτα ήρθαν με πήραν απο το δωμάτιο ωδινών και με πήγανε απέναντι στην αίθουσα τοκετών..Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν θυμάμαι πολλά μόνο ότι μου δέσανε τα πόδια ώστε να μην τα κλείσω και μου φώναζαν να σπρώξω.Ο άντρας μου ήταν πίσω μου και μου κρατουσε το χέρι και εγώ είχα κλείσει τα μάτια μου μόνο όταν η γιατρός μου μου φώναξε ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΓΙΟ ΣΟΥ! Ετσι και εγώ τα άνοιξα και αντίκρυσα το πιό όμορφο πράγμα στον κόσμο..τον ΓΙΟ ΜΟΥ..'Δάκρυα χαράς άπο τον άντρα μου και εγώ να λεω συνέχεια "δεν το πιστεύω,δεν το πιστεύω".Απίστευτο συναίσθημα να παίρνεις αγκαλιά το παιδι σου. 
Ημουν υπερβολικά αδύναμη,έμεινα άλλη 1 ώρα για να με ράψουν..ο μικρός ήταν με τον πατέρα του να τον μετρήσουν και να δουν ότι όλα είναι καλά και ύστερα τον βγάλανε να τον δει η οικογένεια.Το μόνο που ήθελα να πάω στο δωμάτιο μου και να ξεκουράστω.

Μου φέρανε τον γιό μου και πήγαμε μαζί σε ένα δωμάτιο και θήλασα κατευθείαν,είναι πολιτική του νοσοκομείου να μείνεις με το μώρο δέρμα με δέρμα περίπου μια ώρα και να είστε μόνοι σας κάτι που μου άρεσε πολύ και μπράβο τους.. Ξαναπήραν τον μικρό για να τον ντύσουν και εμένα με βγάλανε έξω να με δει η οικογένεια και μετά κατευθείαν στο δωμάτιο μου εκεί που ήρθε ο μικρός και απο τότε δεν χωρίσαμε ξανά ως σήμερα..

Δεν ξέρω για άλλα νοσοκομεία αλλά στο ΕΛΕΝΑ το μωρό απο την στιγμή που στο φέρνουν μένει μαζί σου στο δωμάτιο μέχρι την μέρα που θα πάς σπίτι χωρίς να το παίρνουν τα βράδια και πιστέυω έτσι είναι το σωστό. 

Εδώ μια φωτογραφία μολίς φτάσαμε στο δωματιό μας κατά τις 11 το βράδυ. 

Εκείνη την στιγμή αν με ρωτούσες αν θα το ξανα έκανα θα σου έλεγα φυσικά και όχι..Αλλά πιστέψτε με ,με τον καιρό ξέχνας τον πόνο,είμαι μητέρα μόνο 2 μήνες άλλα δεν θα άλλαζα τίποτα από όλο αυτό που έζησα γιατί σκέφτομαι ότι έφερα στον κόσμο ένα πλάσμα και πιστέυω η κάθε γυναίκα που το κάνει αυτό είναι ΗΡΩΑΣ και θα το ξαναπερνούσα ξέροντας ότι θα αντικρύσω το παιδί μου!

Οι επόμενες μέρες είναι ήσυχες με τον μικρό να κοιμάται και να τρώει, επισκέψεις από οικογένεια και φίλους και μετά από τέσσερις μέρες πήραμε τον δρόμο για το σπίτι μας πλέον οι τρεις μας. 

Αυτή ήταν η προσωπική μου εμπειρία ελπίζω να σας άρεσε και να σας βοήθησε και εσάς γιατί εγώ πριν γεννήσω διαβάζα άλλες εμπειρίες και με βοήθησαν αν και όπως είπα η κάθε γέννα είναι διαφορετική εύχομαι όποια γεννάει να γεννήσει όσο πιο εύκολα!!

Ευχαριστώ πολύ το νοσοκομείο ΕΛΕΝΑ έμεινα πολύ ευχαριστημένη και επίσης την μαία μου που χωρίς την βοήθειά της δεν θα είχα γεννήσει φυσιολογικά.

Μην ξεχνάτε να κάνετε ΕΓΓΡΑΦΗ στο μπλόγκ μου 

για να ενημερώνεστε πρώτοι για τα νέα  μου άρθρα.

Ακολουθήστε με στο ίνσταγκραμ :

https://www.instagram.com/megi.gram/?hl=el

Μέχρι την επόμενη φορά σας εύχομαι να περνάτε όμορφα 💓